nobon

They say we are living in a time when everybody is much more free and anything is much more possible compared to the past. A standard life is offered to all of us that we may live unless we don't get 'much' radical. But if we choose to live that life, it becomes harder to think on and talk about some concepts. Under the pressure of migration, climatic disasters and so-called democracies, it is almost impossible to talk about concepts of freedom and homeland. Work overcomes the censorship by disorienting the letter order that makes them nonsense or multiple-sense. This situation extends also the encounter time of the spectator with the work. The one that knows this riddle hangs these concepts with cheap standard frames on his/her wall and keep them in his/her memories without putting him/herself into danger. 

Herkesin daha özgür olduğu, her şeyin mümkün olduğu bir zamanda yaşadığımızdan bahsediliyor. 'Fazla' radikalleşmediğimiz sürece yaşamamıza izin verilecek bir standart hayat sunuluyor hepimize.  Ama bu seçimi yaptığımızda, bazı kavramlar üzerine düşünmek ve hatta onlardan bahsetmek giderek zorlaşıyor. Göçlerin, iklimsel felaketlerin ve sözde demokrasilerin baskısı altında özgürlük ve ana vatan kelimelerinden bahsetmek neredeyse imkansız. İş, sansürü, harf düzenini bozarak kelimeleri anlamsız ya da sonsuz anlamlı hale getirerek aşıyor. İzleyenin iş ile karşılaşma süresini arttırıyor. Bilmeceyi bilen ucuz standart çerçevelerle duvarına astığı kavramları, kendini tehlikeye atmadan anılarında yaşıyor.